Qubo Review

Vorm zoveel mogelijk rechthoeken en vierkanten. Dat is Qubo in een heel klein doosje, eeuhm ik bedoel in a nutshell. Het spel lijkt eenvoudig, maar is ingewikkeld omdat de andere spelers je plannen steeds dwarsbomen. Of Qubo een spel voor jou is? Je leest het in deze Qubo review!

Piet Mondriaan

Wanneer ik het doosje van Qubo openmaakte en de kaartjes er uit haalde, dacht ik even dat ze Compositie in Rood Blauw en Geel van Piet Mondriaan in gelijke vierkanten hadden opgeknipt. De kaartjes bestaan uit gekleurde vlakken waarmee je geometrische vormen kunt maken wanneer je de kaartjes tegen elkaar aanlegt. De kaartjes zijn klein van formaat (5 x 5 cm), maar dat is precies groot genoeg om ze allemaal op tafel kwijt te kunnen. Hou je van abstract en minimalistisch, dan is Qubo qua vormgeving in ieder geval helemaal jouw spel!

Het spel bestaat in totaal uit 78 kaartjes. Het opzetten is echter zo gedaan. De kaarten worden geschud en gestapeld op tafel gelegd. Iedere speler kiest een kleur en krijgt 4 kaarten. Vervolgens wordt er 1 kaart van de stapel open op tafel gelegd en Qubo kan beginnen,

Vierkanten maken

In Qubo probeer je punten te scoren door de kaartjes zo aan te leggen zodat je een klein vierkant, een rechthoek of een groot vierkant in jouw kleur vormt. Ieder kaartje bestaat uit 4 gekleurde driehoeken, deze driehoeken vormen samen het vierkante kaartje. Hierdoor heeft iedere zijde van een kaartje een van de vier kleuren rood, blauw, geel en wit (ik laat even buiten beschouwing dat wit officieel geen kleur is). Je kunt een kaartje alleen maar aanleggen als de kleuren van de zijdes overeenkomen met de kleuren van de kaarten waaraan je wilt aanleggen. Hetzelfde principe van tegels aanleggen als bij bijvoorbeeld Carcassonne.

Het spel wordt beurtelings gespeeld, waarbij je in je beurt de keuze hebt uit 1 van deze drie opties:

1. Een kaart uit je hand spelen en aanleggen
2. Een kaart die al op tafel ligt verplaatsen (dit mag alleen als de kaart die je wil verplaatsen nog geen onderdeel uit maakt van een vorm die punten oplevert)
3. Passen door een kaart uit je hand af te leggen en een nieuwe van de trekstapel te nemen

Je scoort 1 punt wanneer er een kleine vierkant in jouw kleur ontstaat, deze bestaat altijd uit 2 kaartjes. Je scoort 2 punten wanneer er een rechthoek in jouw kleur ontstaat, deze bestaat altijd uit 3 kaartjes. En je scoort 3 punten wanneer er een groot vierkant in jouw kleur ontstaat, deze bestaat altijd uit 4 kaartjes. Er wordt net zolang beurtelings doorgespeeld totdat een speler 10 punten heeft. Dan stopt het spel en is deze speler de winnaar. De volledige uitleg lees je in de spelregels. Deze beslaan ongeveer 1 pagina en hebben mij zo’n 5 minuten gekost om door te nemen.

Niet zo eenvoudig als Nijntje

Qubo ziet er simplistisch uit en de spelregels zijn ook erg eenvoudig. Maar ondanks dat het spel dezelfde kleuren en vormen heeft als een Nijntjeboek, is het niet zo makkelijk om te winnen. Ieder kaartje dat jij aanlegt, schept namelijk ook mogelijkheden voor de andere spelers. Daarnaast moet je iedere keer goed afwegen of je snel ieder puntje wil scoren door een klein vierkant te maken, of dat je voor het grote vierkant gaat dat meer punten waard is, maar ook een groter risico bestaat dat een andere speler je blokkeert om de vorm te kunnen maken. Een goede speler kijkt niet alleen naar hoe kaartjes aan te leggen om eigen punten te scoren, maar vooral ook naar hoe de kaarten zo aan te leggen dat andere spelers niet kunnen scoren. Geluk speelt hierbij een beperkte rol, je kunt wel geluk hebben met dat je op het juiste moment gunstige kaarten trekt. De interactie tussen spelers in hoog in Qubo. Je speelt het spel echt tegen elkaar en ieder kaartje dat wordt aangelegd heeft invloed op alle spelers, je kunt elkaar dan ook lekker dwarszitten.

Je speelt Qubo met 2 t/m 4 spelers, een potje duurt zo’n 20 minuten en het spel is geschikt vanaf 7 jaar. Het spel vind ik het leukste en meest uitdagend met 4 spelers. Dit omdat dan iedere kleur in het spel benut wordt en een tegenstander voor jou is. Dit betekent dat je extra moet opletten met het aanleggen van kaartjes of je daarmee niet een andere speler helpt of zelfs punten geeft. Met 2 of 3 spelers negeer 1 of 2 kleuren, waardoor het spel iets minder complex wordt. Desalniettemin is Qubo ook erg goed met z’n tweeën te spelen, maar met 4 spelers komt het spel het beste tot zijn recht.

Conclusie

Qubo is een kaartaanlegspel dat mij doet denken aan een kruising tussen Tri-ominos en Carcassonne. Ondanks het kleine formaat van Qubo is het spel groots in speelplezier. De eenvoudige regels en simplistische uiterlijk maken het spel zeker niet makkelijk. Er is een flink portie spel- en ruimtelijk inzicht nodig om als winnaar uit de bus te komen. Dit alles maakt Qubo een erg leuk spel voor de hele familie, waarbij de jongere spelers zomaar kunnen winnen van de volwassenen. Zoek je een spel dat in iedere broekzak past, snel te leren en te spelen is maar waar je toch goed bij moet nadenken? Haal dan zeker Qubo in huis!