In de vroege middeleeuwen werd de kust van de Noordzee geteisterd door een nieuwe vorm van piraten. Deze Vikingen plunderden de havens en kloosters langs de kust. Op deze wijze konden ze rijkdom verkrijgen, slaven veroveren en eer behalen. Nu is deze tijd al lang geleden, maar voor hen die zich ook even Viking willen wanen heeft White Goblin Games daar nu een ideale oplossing voor in Rovers van de Noordzee. Alles dat je moet weten over dit spel lees je in deze Rovers van de Noordzee Review.
Hard werkende Vikingen
Rovers van de Noordzee is een worker-placement game voor 2 t/m 4 spelers. Het spel is vanwege het worker-placement element vergelijkbaar met bijvoorbeeld Agricola. Je hebt een ‘worker’ die je op het bord neerzet om acties mee uit te voeren. Daarnaast is het ook bij Rovers van de Noordzee de bedoeling om zoveel mogelijk punten (of eer) te verzamelen. Echter, Rovers van de Noordzee verschilt op een heel belangrijk punt met Agricola. Bij Agricola is het als speler mogelijk om meerdere workers te verkrijgen (en je dus meerdere acties kunt uitvoeren in je beurt). Bij Rovers van de Noordzee niet, je hebt daar altijd maar één worker in je bezit. Je plaatst deze worker op een leeg actieveld om de actie uit te voeren, net zoals bij Agricola. Maar daarna pak je een andere worker ervoor terug. De actie van deze tweede worker mag je ook uitvoeren (elke beurt doe je dus altijd twee acties). Het voordeel hiervan is dat op deze manier geen enkel veld wordt geblokkeerd door je tegenspelers. Weliswaar is de volgorde soms minder ideaal, maar je bent altijd in staat om in je beurt uit alle acties te kiezen. Een tweede twist is dat er een soort rangorde bestaat in de workers. Om sterkere acties uit te voeren heb je een bepaalde kleur worker nodig, deze workers kan je in de loop van het spel verkrijgen.
Verzamel je bemanning
Door middel van de acties van je workers verzamel je een bemanning van woeste Vikingstrijders. Daarnaast verzamel je voorraden om plunderingen uit te kunnen voeren. Plunderen levert niet alleen eer op, maar ook buit en andere kleuren van workers. Weliswaar is plunderen niet zonder gevaar en kunnen je woeste strijders het leven laten. Desondanks is dat niet iets om over te treuren, want sterven in de strijd is dé enige manier om naar het Walhalla te gaan en dus erg eervol. De strijders die door de Walkuren naar Walhalla zijn gehaald leveren aan het einde van het spel dan ook extra punten op.
Buit, bemanning en langschepen
Om te plunderen bezit iedere speler een langschip. Maar dit
langschip heeft maar beperkte ruimte. Zo is er maar plaats voor vijf woeste
Vikingstrijders. Daarnaast kun je ook niet een onbeperkte hoeveelheid aan buit
kwijt. En dat is jammer, want buit is aan het einde van het spel punten waard.
Maar gelukkig zijn er mogelijkheden om buit om te zetten in andere nuttige
zaken. Zo kun je de buit offeren aan de Goden. Ieder offer dat je voltooit
levert aan het einde van het spel punten op. Daarnaast kun je bijvoorbeeld ijzer
omzetten in betere wapens, dit geeft een permanente bonus aan de aanvalskracht
van je bemanning (en extra bonuspunten aan het einde van het spel). Je wordt
dus geforceerd om je buit om te zetten in andere nuttige zaken. Dit maakt het
spel een stuk strategischer.
Viking veteranen
Het spel is complex door de vele verschillende keuzemogelijkheden die je hebt. Welke strijders wil ik in mijn boot opnemen? Welke offer ik op aan een Walkure? Welke acties ga ik deze beurt uitvoeren? Dit zorgt voor een mooie strategische diepgang. Deze diepgang wordt mijn inziens versterkt door de manier waarop de kaarten werken. Bijna alle kaarten hebben een actieve en een passieve actie, maar je moet kiezen welke van de twee je wilt hebben. Je kunt ze namelijk nooit beide spelen. Wat Rovers ook heel sterk doet is deze complexiteit begrijpelijk maken. Ook onervaren spelers konden na een of twee rondes goed meedraaien. Dit maakt Rovers een mooie brug naar nog complexere spellen. Echter, het spel is ook wat eendimensionaal. Er zijn weliswaar vele manieren om het spel te spelen en te winnen, maar je MOET altijd plunderen. Zonder te plunderen ga je heel erg achterlopen. Plunderen levert namelijk niet alleen punten op, maar ook buit en buit heb je hard nodig om mee te blijven draaien. Daarnaast is de interactie tussen spelers niet zo groot, maar wel groter dan Agricola. Er zijn enkel kaartacties die ervoor zorgen dat tegenspelers geld of voorraden aan jou moeten geven, maar dit speelde in mijn spellen tot nu toe maar een kleine rol.
Dorestad opbouwen
Het spel opzetten kost wel wat tijd. Zo moeten de kaarten geschud en uitgedeeld worden. Ook moet de buit verdeeld worden over de verschillende locaties die geplunderd kunnen worden. Het spelbord helpt je hier wel bij, want er staat precies wat waar moet komen liggen. Desondanks moet je hier wel 10 minuten voor uittrekken. Door deze opzettijd is het geen spel wat je even tussendoor speelt. Je moet er wel even voor gaan zitten. Reken ook op zo’n uur aan speeltijd met twee spelers. Met meer spelers wordt het spel wat complexer en neemt de onderlinge strijd ook mee toe, maar gaat het ook wat langer duren. Reken dan op zo’n anderhalf uur.
Ook Viking worden?
Rovers van de Noordzee is voor bijna iedereen wel weggelegd. De complexiteit wordt duidelijk uitgelegd en zorgt ervoor dat ook beginners goed mee kunnen doen. Het helpt ook dat de spelregels niet een heel boekwerk zijn, maar enkel een paar pagina’s behelzen. Misschien vinden echte veteranen het spel wat eendimensionaal, maar ook voor hen zit er uitdaging in door de strategische diepgang. Zeker met 4 spelers neemt de onderlinge strijd veel meer toe en worden de keuzes die je maakt belangrijker.
Conclusie
Persoonlijk vind ik dit een mooi gebalanceerd spel. Enerzijds zit er voldoende diepgang en complexiteit in, maar anderzijds blijft het begrijpelijk zodat ook minder ervaren spelers goed mee kunnen draaien. Dit is een kwaliteit die veel spellen niet vaak op een goede manier weten uit te werken. Het is White Goblin Games met Rovers van de Noordzee echter heel goed gelukt en dat vind ik wel een dikke 9 waard.
