Sommige spellen speel je om te winnen, andere om een leuke avond te hebben — maar Oath speel je om geschiedenis te schrijven. In dit groots opgezette bordspel van Leder Games draait alles om macht, nalatenschap en verandering. Je bent geen held met een vooraf bepaald pad, maar een speler in een wereld die leeft, beweegt en zich jouw keuzes herinnert. Elke sessie is anders. Elke uitkomst blijft bestaan. En jij? Jij bepaalt of je trouw zweert aan het rijk, of het omver gooit.
In deze review neem ik je mee in het thema, de spelbeleving, de opzet en spelregels, de interactie aan tafel én voor wie dit spel wel (en niet) geschikt is.
Wat als jij de geschiedenis schrijft?
Stel je voor: een rijk dat balanceert op het randje van verval. Eén speler regeert als kanselier, met scepter en geheimen in de hand, terwijl de rest verbannen is — exiles, zonder thuis, maar met dromen van macht. In Oath ben jij geen held in een vast verhaal. Jij bént het verhaal.
Wat dit spel uniek maakt, is dat elke sessie zich afspeelt in een wereld die gevormd is door eerdere beslissingen. Wie won het vorige spel? Wat gebeurde er toen de exiles in opstand kwamen? De winnaar van de vorige keer bepaalt het doel van het huidige spel — en dus ook de koers van het rijk. Dit voelt als een levend boek, waarin elke speler een nieuwe bladzijde schrijft.
Het thema van macht, overname en nalatenschap zit diep verweven in alles. Als kanselier kun je exiles burgerschap aanbieden — of hen juist verbannen. Visioenen doemen op: revolutionaire ideeën die het oude regime kunnen ondermijnen. En als jij het spel wint, dan wordt jóuw visie werkelijkheid in de volgende sessie.
Maar niets staat vast. Vandaag heers je misschien, morgen ben je een banneling. En juist dat maakt Oath zo meeslepend: je speelt niet zomaar een potje — je schrijft mee aan een kroniek.
Een kroniek op tafel
Als je Oath op tafel legt, zie je meteen dat dit geen standaard bordspel is. De spelwereld ontvouwt zich op een stoffen speelmat die voelt als een oude landkaart. Geen strak raster of symmetrie, maar juist een grillige wereld met regio’s als de Cradle, de Provinces en de Hinterland — elk vol geheimen en oude macht.
De kaarten zijn prachtig geïllustreerd, in een stijl die dromerig en ongrijpbaar aanvoelt. Geen heldere categorieën of bekende figuren, maar denizens en relics met namen als “The Tinker’s Fair” of “The Banner of the People’s Favor”. Je kijkt ernaar en voelt: hier leeft iets ouds, iets met geschiedenis.
Je hebt houten speelfiguren in felle kleuren — pionnen, schilden en warbands — die duidelijk en tastbaar jouw invloed markeren op het bord. En dan zijn er de tokens voor favor en secrets, waarmee je politiek bedrijft en verborgen krachten aanboort. Niks glimmends of overdreven: alles voelt bewust ontworpen om je in die mythische wereld te trekken.
Het spel oogt als een kroniek-in-wording. Alsof je kijkt naar een landkaart waarop de geschiedenis net pas begint, en jij de eerste inktvlek mag maken.
Spelmateriaal in Oath
Oath zit boordevol componenten. Je vindt in de doos onder andere:
- 1 stoffen speelmat (de kaart van de wereld)
- 6 spelerborden (voor Kanselier, Burgers en Bannelingen)
- 6 houten pionnen (in verschillende kleuren)
- 144 houten warbands (24 per kleur)
- 36 Favor-tokens
- 20 Secret-tokens
- 6 Favor Banks (1 per suit)
- 1 Grand Scepter (relickaart)
- 4 Relic slots (voor de keizerlijke reliquary)
- 16 Relic-kaarten
- 40 Site-kaarten
- 60 Denizen-kaarten
- 5 Vision-kaarten
- 12 Edifice-kaarten
- 6 dobbelstenen (aanvals- en verdedigingsdobbelstenen)
- 1 ronde-tracker
- Diverse banners (zoals de People’s Favor en Darkest Secret)
- Spelerhulpkaarten en referentiekaarten
Spelopzet in Oath
De opzet is best uitgebreid, maar overzichtelijk als je het stapsgewijs aanpakt:
- Leg de wereldkaart (speelmat) open op tafel.
Plaats de Site-kaarten (met bijbehorende denizen-, edifice- en relic-kaarten) op de juiste locaties: eerst in de Cradle, dan Provinces, en tot slot Hinterland. - Zet de ronde- en Visions-trackers op start.
- Leg het doelkaartje van de huidige Oath neer.
(Bij een nieuwe campagne gebruik je de Oath uit het spelboek.) - Bereid de algemene voorraad voor:
- 10 aanvals- en 6 verdedigingsdobbelstenen
- Alle Favor en Secret tokens
- Banners (People’s Favor en Darkest Secret)
- De Grand Scepter en Reliquary-kaarten
- Kies de Kanselier (bijv. de winnaar van het vorige spel).
Die krijgt:- Kanselierbord
- 24 warbands in één kleur
- Pion, Grand Scepter, Reliquary en Supply-marker
- 2 Favor en 1 Secret-token
- Startpositie op het bovenste Cradle-terrein
- Alle andere spelers kiezen een Exile- of Citizen-bord.
Zij krijgen:- 14 warbands van een kleur
- Pion en Supply-marker
- 1 Favor en 1 Secret-token
- 3 warbands op hun bord
- Plaats warbands op het bord:
- De Kanselier zet 2 warbands op het bovenste Cradle-terrein, en 1 op elk ander terrein met een denizen of intacte edifice.
- Plaats Relics in de Imperial Reliquary.
- Iedere speler trekt 3 kaarten van de onderkant van de werelddeck en kiest 1 als adviseur (de rest wordt afgelegd).
- Plaats pionnen op een terrein naar keuze (behalve de Kanselier, die móet starten op het bovenste Cradle-terrein).
Hoe speel je Oath?
In Oath strijden spelers om de macht in een rijk dat voortdurend verandert. Eén speler begint als kanselier en verdedigt de huidige orde; de rest zijn bannelingen die hun eigen doelen najagen — of misschien loyaal worden aan het rijk.
Elke beurt bestaat uit drie fases:
- Wake-fase
Je controleert of je een overwinning hebt behaald, en voert eventueel speciale krachten uit van banners of locaties. - Act-fase
Hier voer je acties uit met je voorraad (supply), zoals:- Reizen naar andere locaties
- Zoeken in stapels kaarten voor nieuwe volgelingen of visioenen
- Versterken met extra troepen
- Handelen, aanvallen of relics heroveren
- Rest-fase
Je rondt je beurt af, vult je voorraad aan en maakt je klaar voor de volgende ronde.
Het spel eindigt op verschillende manieren: de kanselier kan de macht behouden, een banneling kan het rijk omverwerpen, of iemand kan winnen door een geheime Visie te vervullen. De winnaar bepaalt hoe de geschiedenis wordt geschreven — letterlijk: het spel onthoudt de afloop voor de volgende keer.
Let op: Oath is een complex spel met veel details en uitzonderingen. Deze samenvatting is slechts een globaal overzicht. Voor een volledige uitleg raadpleeg de uitgebreide spelregels. Of bekijk de video met speluitleg hieronder.
Tactiek, bluf en een wereld die jou onthoudt
Oath is geen spel waarin je netjes om de beurt je eigen puzzeltje oplost. Hier zit je met je hele wezen in het spel — van het eerste moment tot het bittere of glorieuze eind. Alles draait om keuzes maken, allianties sluiten (of breken), en op precies het juiste moment toeslaan.
Tactiek speelt een grote rol: je moet slim plannen, inschatten wanneer je een aanval waagt, welke kaart je speelt, en wanneer je je voorraad spaart voor een volgende ronde. Maar de wereld is grillig: geluk speelt mee, vooral in welke kaarten je trekt en hoe de dobbelstenen vallen in de strijd. Toch voelt dat zelden oneerlijk, omdat je altijd meerdere wegen hebt om je doel te bereiken.
Bluf en onderhandelen zijn ook sleutelwoorden. Je kunt beloftes maken — of vage dreigingen uitspreken. Soms houd je je visie nog even geheim. Of je doet alsof je loyaal bent, tot je ineens het zwaard trekt. Elkaar hinderen hoort erbij, maar het gaat niet alleen om pesten. Het gaat om het spel van macht en invloed, waarin ieder gebaar betekenis heeft.
Wat Oath echt bijzonder maakt, is hoe je betrokken blijft, ook als je even achterligt. De rollen kunnen snel verschuiven: een banneling kan zomaar kanselier worden, en een kanselier kan zijn rijk verliezen aan zijn trouwste burger. Er is altijd een plan B — of een list.
En dan de herspeelbaarheid: die is enorm. Niet alleen omdat het spel modulair is opgebouwd, maar vooral omdat het onthoudt wat er is gebeurd. Wie won, bepaalt het doel van de volgende sessie. De wereld verandert, letterlijk en narratief. Geen enkel potje is hetzelfde. Elk spel is een nieuw hoofdstuk, met oude wrok, nieuwe visies en een wereld die steeds rijker wordt.
Voor wie is Oath eigenlijk bedoeld?
Oath is geen spel dat je er even bij pakt op een doordeweekse avond. Dit is een spel voor spelers die houden van diepe strategie, van politieke spanningen aan tafel, en van een wereld die zich langzaam voor je ontvouwt — niet door een verhaaltje op een kaart, maar door wat jullie samen doen.
Ben je iemand die graag onderhandelt, allianties sluit (en breekt), en het grotere plaatje ziet? Dan zit je hier goed. Hou je van asymmetrische rollen, verborgen plannen en onverwachte wendingen? Dan zul je genieten van elk potje, ook als je verliest — want zelfs verliezen voelt hier als het bouwen aan iets groters.
Maar als je liever houdt van strakke regels, korte speelduur of lage instapdrempels, dan is Oath waarschijnlijk niet jouw spel. De regels zijn complex, de eerste pot vraagt flink wat uitleg, en je moet een zekere mate van toewijding hebben om er echt van te genieten. En ja, spelers die snel last hebben van ‘analysis paralysis’ kunnen hier behoorlijk verdwalen.
Wat het spelersaantal betreft: met vier of vijf spelers komt het spel het best tot zijn recht. Dan ontstaat er echt een levend politiek landschap, waarin belangen botsen, tijdelijke allianties ontstaan en visies met elkaar concurreren. Met twee of drie spelers blijft de kern overeind, maar voelt het soms wat minder dynamisch. Met zes wordt het een episch spektakel — maar ook een lange zit, alleen geschikt voor doorgewinterde groepen.
Oath is dus voor mensen die graag meeschrijven aan een kroniek. Die niet alleen willen winnen, maar ook willen vormgeven aan een wereld die zich langzaam ontwikkelt. En die samen met anderen een spelverhaal willen bouwen dat niet eindigt bij de laatste zet.
Conclusie
Oath is een uitzonderlijk spel dat zich moeilijk in een hokje laat stoppen. Het is geen snelle engine builder of strakke eurogame, maar een levend systeem waarin macht, invloed en geschiedenis met elkaar verweven zijn. Het spel vraagt veel van je: een goede dosis concentratie, een groep die het spel meerdere keren wil spelen, en spelers die het aandurven om te onderhandelen, te bluffen en soms keihard te verraden.
Maar wat je ervoor terugkrijgt, is uniek. Elke sessie voelt als een politiek toneelstuk waarin jij en je medespelers de rollen invullen — soms als trouwe onderdaan, soms als opstandige banneling, en soms als onverwachte overwinnaar. De keuzes die je maakt, de overwinningen die je behaalt (of misloopt), ze blijven doorwerken in de toekomst. En juist dat maakt het spel zo meeslepend: je speelt niet alleen een spel, je bouwt samen aan een wereld die blijft voortbestaan.
Oath is niet voor iedereen. Maar voor spelers die zich graag verdiepen in een spel, die houden van verhalen die spontaan ontstaan aan tafel, en die een dynamisch krachtenveld willen verkennen waar geen potje ooit hetzelfde is — voor hen is Oath een ervaring om te koesteren.
